روایت هایی درباره نماز

روایت هایی درباره نماز

رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم می فرمایند:

در روز رستاخیز، نخستین پرسشی که از انسان می شود نماز است. اگر پاسخ دهد بر او آسان می گیرند ولی اگر پاسخی ندهد بر او سخت خواهند گرفت.

دزدترین مردم کسی است که از نمازش بدزدد؛ یعنی آن را با کیفیت مطلوب به جا نیاورد.

هر چیزی چهره و نشانه ای دارد و صورت و نشانه دین شما نماز است. پس نباید هیچ یک از شما چهره دینش را زشت کند.

امام علی علیه السلام می فرمایند:

اگر نمازگزار می فهمید که شوکت و شکوه خداوند چگونه او را در بر گرفته، هرگز دوست نمی داشت که سرش را از سجده بلند کند.

بدان که تمام اعمالت تابع نماز و در گرو آن است.

امام باقر علیه السلام فرمود:

در اقامه نماز سستی نکن، زیرا پیامبر خدا صلی الله علیه و آله وسلم هنگام رحلتش فرمود: «کسی که نمازش را سبک بشمارد از [پیروان] من نیست».

امام صادق علیه السلام می فرمایند:

وقتی برای نماز ایستادی، بدان که در محضر خداوند هستی، اگر تو وی را نمی بینی، او تو را می بیند.

کسی که می خواهد بداند خداوند نمازش را پذیرفته است یا نه، باید بنگرد که نمازش او را از زشتی ها باز داشته است یا نه. به همان اندازه که [نمازش] او را از گناه باز داشته، نزد پروردگار پذیرفته شده است.

نماز دوست داشتنی ترین کارها نزد خداوند و آخرین سفارش پیامبران است.

امام رضا علیه السلام می فرمایند:

چون وقت نماز داخل شد فورا نماز را به جا آورید؛ زیرا نمی دانید بعدا چه پیش خواهد آمد.

امام حسن عسکری علیه السلام می فرمایند:

زمانی که بنده ای به طرف جایگاه نمازش می رود تا نماز بخواند خداوند به ملائکه می فرماید: آیا بنده مرا نمی بینید که چگونه از همه خلایق بریده و به سوی من آمده و به رحمت، جود و رأفت من امیدوار است؟ شما را شاهد می گیرم که رحمت و کرامت خود را شامل حال او خواهم کرد.